Slapen is universeel én persoonlijk. We doen het allemaal en allemaal op onze eigen manier. Voor de blogserie ‘Slaapverhaal’ hebben slapers die net wat minder doorsnee slapen zelf hun verhaal op papier gezet. En ik mag het met jullie delen met als doel (h)erkenning en ervaringen delen. Lees het verhaal van Yvette (42) over (niet) samen slapen.
Een match! Behalve op slaapgebied
Vijf jaar geleden leerde ik mijn huidige partner kennen. En eigenlijk was vanaf het prille begin helder dat wij slaaptechnisch beduidend slechter bij elkaar passen dan op alle andere fronten… zei ik beduidend slechter? Ik bedoel gewoon: totaal niet!
Mijn voorkeur: een hele koude slaapkamer, bijna van het soort waar ik boven het dekbed wolkjes kan blazen in de winter. Dus het raam staat eigenlijk altijd open, heerlijk die frisse lucht! Onderbroek en slaap t-shirt in de zomer, als het koud is een pyjama aan met (okee, totáál onsexy) sokken en zélf mijn bed opwarmen.
Haar voorkeur: een warme slaapkamer. De verwarming aan, zodat het altijd op kamertemperatuur is. En dan het raam dicht zodat er ’s nachts geen koude lucht binnenkomt. Indien mogelijk naakt slapen en als het ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch koud is: dan in hemelsnaam maar een pyjama aan.
Dacht je dat dat de enige verschillen waren? Nee joh! Als we dan toch in één bed slapen, dan heb ik graag twee eenpersoonsdekbedden naast elkaar (die vanzelfsprekend los op het matras liggen, dus zonder zo’n irritante flap aan het uiteinde). Die dekbedden stapel of vouw ik dan zo om me heen dat ik mijn ideale eigen thermosstaat kan aanhouden, fijn! Doe normaal denkt mijn vriendin dan, natúúrlijk slaap je bij voorkeur gezellig tegen elkaar aan onder een tweepersoonsdekbed (die vanzelfsprekend met de flap goed vastgestopt zit onder het matras). Jaha, heel gezellig. Vind ik 15 minuten fijn, en dan krijg ik het veel te warm en word ik wat ongezellig…
En dan komt het. De absolute uitsmijter. ZE SNURKT! En dat overstijgt zo mogelijk ALLE voorgaande verschillen. Ik trek dat niet. Het geluid van snurken wanneer ik zelf wil slapen brengt werkelijk het slechtste in mij naar boven, óók als anderen het durven te classificeren als ‘een lief snurkje’. Mijn bloeddruk stijgt, ik erger me, denk volstrekt onaardige dingen, en ik kan echt niet slapen. Voor geen meter.
Had ik al gezegd dat wij slaaptechnisch niet zo goed bij elkaar passen?
Wat werkt wel en niet voor je slaap?
Ik denk dat ik mogelijk al tijdens de eerste nacht samen, maar zeker bij de tweede, met een kussen en dekentje naar de woonkamer ben verhuisd. In onze appartementen hadden we allebei geen aparte logeerkamer, dus dan werd het de bank.
Maar ja, de bank in haar appartement was prettiger om op te zitten dan te slapen, dus we probeerden nog wel wat andere oplossingen. Gehoorbescherming op maat laten maken: helpt wel tegen geluiden van buiten, maar niet tegen gesnurk naast je.
Een muziekoordop in en dan ‘pink noise’ (een soort statisch geruis) luisteren op een geluidsniveau dat hoger is dan het gesnurk: helpt wel. Maar zo’n harde oordop doet oprecht een beetje zeer als je deze langer in hebt. En daarbij moest het geluidsniveau dusdanig hoog om het gesnurk te overstemmen, dat het me ook niet heel gezond leek voor mijn gehoor.
Mijn vriendin maakte een afspraak bij de KNO-arts of er überhaupt iets aan het snurken te doen viel: nope, niet echt. En dan was er de truc dat ze wachtte tot ik in slaap was gevallen, in de hoop dat ik niet wakker zou worden als zij ook ging slapen en het gesnurk zou beginnen: dat werkt ook alleen bij pure uitputting van mijn kant.
Dus terug naar plan A: in de woonkamer slapen. In mijn huis was de bank goed genoeg. Voor haar huis regelden we een extra matras dat we in de woonkamer op de vloer konden leggen als ik bleef slapen. Ons slaapritueel startte daardoor eigenlijk altijd met het opmaken van het tweede bed voor de nacht. Niet romantisch, wel fantastisch voor de slaapkwaliteit!
Gelukkig bleek het slapen het grootste struikelblok in onze relatie. We wilden geen LAT-relatie meer. Het werd een SAT-relatie: Sleeping Apart Together. Ze kwam bij me wonen en we regelden een bedkast voor in mijn kantoorruimte. Ik ben zzp-er en heb kantoor aan huis. Daarin hebben we een groot en comfortabel klapbed geplaatst. Overdag zag dit eruit als een hele brede, ondiepe kast. En ’s avonds kon je deze eenvoudig openklappen en kwam er een bed met formaat twijfelaar uit. Uiteraard niet ideaal en behoorlijk passen en meten. Wel een grote vooruitgang ten opzichte van op de bank in de woonkamer slapen.
Hoe gaat het nu met je slaap?
Inmiddels zijn we verhuisd naar een groter huis met de luxe dat we een gedeelde kantoorruimte in huis hebben en allebei een eigen slaapkamer! Een slaapkamer waar het raam altijd open staat, er twee eenpersoonsdekbedden los op het bed liggen met oordopjes op het nachtkastje. Én een slaapkamer met een veelal gesloten raam en een tweepersoonsdekbed lekker vast ingestopt aan het voeteneinde.
Onze slaaptijden komen verrassend genoeg wel aardig overeen, dus we gaan vrijwel altijd gelijktijdig naar bed. Meestal ‘starten’ we dan in haar bed, of dat nou knuffelen, kletsen, een boek lezen of ander entertainment is. En bij bedtijd verhuis ik naar mijn eigen slaapkamer. Als we kunnen uitslapen, kruipt de een vaak wel bij de ander in bed ‘s ochtends. En dan voelt het ook als samen wakker worden, maar dan na een nacht waarin ik wél goed geslapen heb.
Voor ons is dit een perfecte oplossing. Tuurlijk, ik had liever gehad dat zij niet snurkte, of nog beter: dat ik niet zo gevoelig was voor geluid. Maar feit is dat dit niet het geval is. Tegelijk biedt een eigen slaapkamer ook ruimte voor onze andere individuele slaapvoorkeuren. Samen in één bed slapen is gezelliger, maar voor ons is goed slapen belangrijker.
Eerlijk is eerlijk: op vakanties is dit altijd nog altijd lastig. Twee kamers huren in een hotel is erg prijzig (en doen we niet). Als we gebruik maken van een AirBnB zijn we meer tijd kwijt met puzzelen of de slaapkamer gescheiden is van de woonkamer en zo ja, of de woonkamer een acceptabele slaapbank heeft. En ondanks dat ik heel graag lange treinreizen zou willen maken, is het delen van een slaapcoupé een minder fraai vooruitzicht.
Wat me in al die jaren bleef verrassen, is hoe mensen reageren wanneer ik deelde dat we apart sliepen. Ondanks hun verzuchtingen dat zij ook gek werden van het gesnurk van hun partner, werd op mijn vraag of ze wel eens hadden overwogen apart te slapen, veelal wat lacherig gereageerd.
Alsof apart slapen het voorportaal van apart leven is.
Ik begrijp dat niet iedereen de luxe kent van een woning met een mogelijkheid voor een aparte slaapruimte en toch gun ik iedereen een open blik in het zoeken naar een oplossing. Goed slapen is belangrijk. En bij een goede nachtrust ben ik toch echt een leukere partner 🙂
Herken je jezelf in bovenstaand verhaal? Brengt dit slaapverhaal je op een idee en ga je iets nieuws uitproberen? Weet in ieder geval dat je niet de enige bent. Mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor, steun, advies of begeleiding, plan een vrijblijvende kennismaking in. Ook een bijzonder slaapverhaal dat je wilt delen? Stuur me een bericht via lekkerslapen@slaapwaarde.nl.
Lees ook: Samen slapen, wel of geen goed idee? Dit artikel schreef ik voor Santé online.
Foto door Ketut Subiyanto via Pexels. Illustraties via Undraw.co.
Recente reacties